Ben jij mijn brein?

Natuurlijk mag je mijn hersens hebben, als het zover komt. Maar pas op: je bent na de ingreep jezelf niet meer. Als dat je bedoeling is: okee, anders moet je het nog maar eens heroverwegen. Trouwens, ik heb je al eens eerder gemeld, dat ze niet meer zijn wat ze vroeger waren, alles beklijft niet meer zo goed. Maar misschien doen ze het bij jou beter, je weet maar nooit.

In dat geval neem je ook mijn muziekvoorkeuren over. Ik weet dat je een gepassioneerd muziekliefhebber bent, maar als je na de hersenoperatie wakker wordt met een voorkeur voor de Red Hot Chili Peppers, Mastodon, Jimi Hendrix, of Aerosmith om er maar een paar te noemen, lijkt je dat wat? Ik heb in jou nooit een headbanger gezien . . . .

Net als jij ben ik al heel lang muziekliefhebber. Dat is in mijn middelbare schooltijd ontstaan. Ik kocht van mijn zakgeld singeltjes en LP’s in een winkel in de Steenstraat in Arnhem. Ik weet nog mijn eerste singeltje: Friday on my mind van de Easybeats, en kort daarna Dead End Street van de Kinks. En daarna de Beatles, Spencer Davis Group, Ekseption, The Outsiders, Cuby & The Blizzards en nog meer. Ik heb ook een hele LP-verzameling gehad, maar van LP’s moet ik zeggen dat er nooit alleen maar hele erge goeie nummers op stonden. Ik was al blij als de helft heel erg goed was, en de rest nam ik maar op de koop toe, of ik wende er aan.

In die tijd dacht ik wel eens: er zou iets moeten zijn waar ik alleen maar hele erge goeie nummers kon aanschaffen, en niet die oninteressante nummers. Ik stelde mij een soort vertikaal paneel voor, tegen de muur in de muziekwinkel, met daarop allemaal knoppen als bij een jukebox met de titels erop van vooral hele goeie nummers, en dan drukte je achtereenvolgens op een stuk of wat van die knoppen en dan kon je aan de rechterkant van het paneel een LP uit een sleuf trekken met alleen maar hele erge goeie nummers, als je tenminste genoeg geld had ingeworpen, één gulden per nummer of zo.

Zo’n vier decennia later is mijn droom werkelijkheid geworden, alleen op een heel andere manier dan ik mij had voorgesteld. Na de LP’s kwamen de CD’s, toen mp3-bestanden en uiteraard MP3-spelers, toen iTunes en Spotify, en nu is alle muziek tot op het niveau van het individuele nummer te manipuleren. Nu kan ik eindelijk zelf albums samenstellen met alleen maar hele erge goeie nummers, en dat doe ik dus ook.

En ik blijf steeds zoeken naar nieuwe muziek. Laatst las ik op mijn iPad, dat het nieuwe album van Liam Gallagher in korte tijd razend populair is geworden. Vanmorgen heb ik dat album maar eens opgezet en ik moet zeggen: het bevat bijna alleen maar hele erge goeie nummers. Nou moet je weten (nou ja, je hoeft het niet te weten maar ik vertel het je toch) dat Liam Gallagher vroeger deel uitmaakte van de britse groep Oasis, net als zijn oudere broer Noel Gallagher. Zij waren samen het creatieve brein van de groep, die jaren achtereen diverse hele erge goeie albums hebben gemaakt. Maar een paar jaar geleden kregen de broers ruzie en Oasis is ter ziele, althans de broers maken er geen deel meer van uit. En die Liam heeft er zo ongeveer een carrière van gemaakt om zijn broer uit te maken van alles wat (mooi en) lelijk is. In alle interviews, en dat zijn er best veel, gaat hij zijn broer te lijf, waarbij hij heel veel “fuck” en “fuckin” gebruikt, ongeveer net zo vaak als jij en ik inademen tijdens het ademhalen. Ik dacht dat hij er nog een keer in zou blijven, misschien gebeurt dat ook nog wel eens, maar intussen is hij nu toch bezig, zo lijkt het, aan een succesvolle muziekcarrière. Zijn broer Noel trouwens ook, dus ik heb het werk van beide artiesten nu aan mijn verzameling toegevoegd.

Als liefhebber van muziek weet jij vast, dat muziek luisteren en spelen goed is voor de ontwikkeling van de hersenen. Ik weet niet of dat op onze leeftijd ook nog opgaat, maar voor kinderen zou muziek verplicht onderdeel van opvoeding en onderwijs moeten zijn. Of muziek de hoogste kunstvorm is, zoals ik jou wel eens heb horen hypothetiseren, weet ik nog zo net niet, het is denk ik ook moeilijk vast te stellen, want ook weer een kwestie van smaak, maar misschien heb je wel gelijk. Zonder muziek zou ik het niet overleven, wat weer het voordeel heeft, dat de door jou felbegeerde hersentransplantatie dan eindelijk kan plaatsvinden. Binnenkort zal ik het formuliertje invullen. Als ik het niet vergeet . . . .

2 gedachten over “Ben jij mijn brein?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.