Wat zei jij nou in je voorlaatste blog? “Echt, geloof mij nou maar”? Zei jij dat? Als je zo begint, ga ik je pas echt wantrouwen. Ik had alleen maar beweerd, dat wat er in mijn brein omgaat deels een autonoom proces is dat zich buiten mij om voltrekt. Daarop zeg jij dan weer dat dat niet zo is, omdat het allemaal gebeurt in mijn brein, zowel de bewuste als de onbewuste hersenactiviteiten. Dat is nogal wiedes, lijkt mij. Sinds het boek van Dick Swaab, “Wij zijn ons brein”, ga ik ervan uit dat wij leven en kiezen binnen de grenzen die onze hersenen ons stellen. Volgens mij beweren jij en ik hetzelfde. Echt, geloof mij nou maar.
Dat neemt niet weg, dat het hoog tijd werd dat ik weer eens een blog ging schrijven, zoals je mij onlangs liet weten. De vorige is inderdaad alweer ruim anderhalve maand geleden. Ik kwam niet altijd aan schrijven toe, want ik heb de afgelopen weken best wel veel gedaan (vind ik zelf). Dat had overigens niet met de feestdagen te maken, want die laat ik zoveel mogelijk aan mij voorbij gaan. Ik heb wel op Eerste Kerstdag mijn familie bezocht, dat was heel gezellig, maar voor de rest nergens aandacht aan besteed. Geen kerstboom, lichtjes, plastic rendieren, feestmaaltijden, kerkbezoeken, rotjes, vuurpijlen of wat ook. Binnen blijven en wachten tot het over is.
C. en ik vinden trouwens al jaren dat gebruik van vuurwerk door gewone, normale Nederlanders verboden zou moeten worden, laat staan de ongewone en abnormale types! Volgens de laatste berichten zou dat nu wel kunnen gebeuren. Maar het zal wel weer een slap compromis worden: een verbod op knalvuurwerk van 74,3 dB of meer en vuurpijlen die hoger dan 28,53 m kunnen. En na twee jaar evalueren of dat goed gewerkt heeft.
Maar nu ben ik me dus voorzichtig aan het interesseren voor de plaatselijke politiek. Dat heb ik decennia lang niet gedaan, en ik doe dat nog steeds kalm aan, maar wellicht ga ik het toch leuk vinden. Ik heb me aangemeld voor een cursus gemeentepolitiek, die door onze lokale Groen Links-afdeling wordt georganiseerd. Ik bezoek nu ook de afdelingsvergaderingen van Groen Links, en in de laatste vergadering heb ik mij aangemeld voor de werkgroep Communicatie. De voorzitter van die groep had gezegd: de werkgroep is een beetje een vaag groepje en we zoeken nieuwe leden. Dus toen stak ik uiteraard mijn vinger op. En nu zit ik daar in.
Gelijk in de eerste bijeenkomst, op de laatste zaterdag van vorig jaar, heb ik mij gestort op een nieuw onderwerp: de circulaire economie. Ik weet er nog niet veel van, ik ben trouwens ook geen econoom, dus ik heb me de afgelopen dagen zo goed mogelijk ingelezen. Ik heb er nu een artikel over geschreven, waarvan het de bedoeling is dat het in één van de lokale kranten komt. Ik moet nog zien of het de krant haalt.
En toen werd C. ziek. Stevige griep, longontsteking, dagenlang koorts, stem kwijt, algehele slapte, bleekte en vermoeidheid. Geen pretje, op zijn zachtst gezegd. Het heerst, hoor je dan om je heen zeggen. Een etentje met vrienden hebben we moeten afzeggen. De huisarts schreef antibiotica voor, en die lijken nu te helpen. C. heeft zelfs al weer gestofzuigd. Dat gaat de goede kant op.