Maar natuurlijk Fons kun je altijd bij mij terecht met tobberijen.
Als daar iemand in gespecialiseerd is, ben ik het.

Om te beginnen je Stichting Studiefonds Filippijnse Kinderen. Hoe komt men nou aan donateurs? Nou, bijvoorbeeld door zelf zo’n link aan te brengen du moment dat je het erover hebt. Niet dat dit gaat helpen. Je hebt alleen één tobberij minder, namelijk over het sub-optimaal onder de aandacht brengen van je Stichting Studiefonds Filippijnse Kinderen. Ook zou ik met genoegen reclame voor je maken op mijn website Doewina.nl, maar die trekt 0,0 bezoekers, ik zit er zelf ook nooit op, dus dat heeft evenmin veel zin. Kun je Groen Links niet vragen een advertentie of een artikel van je op te nemen in de krant waarvoor je telkens gratis kopij aanlevert? Daar mag toch wel eens iets tegenover staan? So wie so zou je een wervend verhaal kunnen schrijven en opsturen naar de Volkskrant en bij geen succes naar de NRC en zo voort, zolang je maar tijdig halt houdt vóór de Telegraaf. Niet geschoten is altijd mis. Maar een dood paard doneert in het algemeen weinig, dat klopt. Het heeft vaak reeds een eigen serie goede doelen en vindt dat het op die manier ruim voldoende geeft. Het vindt dat zijn politieke partij en de globale hulporganisaties waarvan het lid is maar moeten beoordelen welke meer specifieke doelen, zoals een Studiefonds voor kinderen in een ontwikkelingsland, zij met zijn lidmaatschapsgeld willen ondersteunen.

Maar wat je volgens mij het best zou kunnen doen is een crowdfundingsactie, bijvoorbeeld via Facebook, opzetten ten behoeve van de Stichting Studiefonds Filippijnse Kinderen.

Je tweede tobberij is ook zeer de moeite van het tobben waard. Bij ons heeft Groen Links weliswaar 100 % winst behaald, maar dat kwam vooral doordat ze de vorige keer nog niet meededen. Hebben jullie trouwens in Voorschoten echt een PSP? Of bedoelde je gewoon SP? Hoe dan ook hebben wij hier geen van beide en moet Groen Links (8,4%) net als de PvdA (9,4%), samen 17,7% van de stemmen, stof happen. Geen wethouder meer en in de Raad ook niet veel te vertellen.
Dapper Voorwaarts Fons, het hoofd fier en de blik op oneindig, iets anders rest ons niet.

En dan je columns in de krant. Die kan ik helaas niet groot genoeg dus leesbaar op mijn scherm krijgen. Misschien op mijn pc, dat zal ik nog proberen, maar op mijn tablet lukt het niet. Niettemin wil ik graag geloven dat ook die steeds tobberiger worden. Dat het tij nog gekeerd kan worden wat de klimaatverandering betreft, geloof ik ook niet. Hetzelfde geldt voor dat plastic overal, dat nu ook al in ons eigen bloed zit. Het vergt echt teveel van mijn voorstellingsvermogen om nog een aardige toekomst voor de generaties na ons te zien. Maar er zijn natuurlijk altijd de optimisten plus de zorgeloze niet-denkers, die hun hoop en vertrouwen in techische oplossingen hebben gestopt. Ik hoop met ze mee, maar vertrouwen… nee. Daarom ben ik wel blij geen kinderen te hebben. Met mijn soort persoonlijkheid, neurotisch tot in de haarvezels, had ik me helemaal kapot getobt.

Nu de leesclub. Kijk, daar kan ik wat mee. Dat wil zeggen hierin had je me eerder om raad moeten vragen. Dan had ik je op het hart gebonden te doen zoals ik altijd heb gedaan: standvastig weigeren om lid te worden van welke leesclub dan ook. Een nette manier om, als je eenmaal hebt toegezegd, er weer vanaf te komen is er eigenlijk niet. Althans je kunt long covid overwegen. Dat is ernstig en het duurt lang. Long covid is echt een goed excuus. Eén van de kenmerken is dat men eigenlijk nooit voldoende herstelt om in een leesclub mee te doen.

Het is een groot geschenk dat je over C. niet hoeft te tobben. Ik hoef dat ook niet over A., maar ik doe het natuurlijk wel. En ook tob ik over mijn verpleeghuis, waar ik zoveel intens verdriet tegenkom en elke keer maar weer moet zien hoe ik zo’n opgesloten dementerende bejaarde troost. Er is geen troost.

Over dat en andere dingen een volgende keer meer.
Ditmaal wilde ik alleen even jouw tobberijen te lijf gaan.

Dank ook weer voor je prachtige Gustave Riom!

Nu gauw, gauw naar Oss, naar Wim Helsen.
We hollen achter onszelf aan momenteel, maar dat geeft niet (#blijmetinlegkruisje).