Fraai verslag en dito foto’s, Fons, van jullie zomerse dorp- en stadtripjes. Op zo’n relaxte manier vakantie houden wordt almaar aantrekkelijker met dat we tegen de honderd lopen, hè? Wat betreft jouw foto’s voel ik me nu weer iets artistieker verantwoord, want het enige van al jouw voorbeelden dat ik zelf wel eens heb bezocht is Zutphen. Ook het Depot in Rotterdam: niet geweest. Rotterdam überhaupt: nooit geweest. En dat heeft alles te maken met mijn levenslange slaapprobleem, want de Museumclub hier bezoekt onder A.’s hoede wel minimaal 6 keer per jaar uitgebreid een museum plus bijbehorende locatie in Nederland. Alleen kan ik dan vrijwel nooit mee. Jammer, maar zo is er zoveel jammer, niet over zeuren dus. Voor die Museumclub organiseert zij dan zo’n hele dag van begin tot eind, de reis ernaartoe, gids voor de stadsrondleiding, lunch, museumbezoek, diner en reis weer terug. De club telt onderhand zo’n 45 leden en daarvan gaan er gemiddeld tussen de 8 en 20 mee op pad. Ik was er wel bij in Amsterdam dit voorjaar, met die Vermeertentoonstelling, maar dat kwam omdat ik daar toen sowieso al was. Het scheelt enorm als je sowieso al ergens bent. Kortom ik ben blij met je foto’s, vooral die van de schilderijen. Ik geef wel toe dat de moderne schilders die je mij nu voortovert, zoals Hakkaart en Worst, ieder op hun geheel eigen wijze, mij een vergelijkbaar soort beklemmend dan wel onbehaaglijk, zeg maar ‘unheimliches’ gevoel bezorgen. Dat heb ik toch minder met Vermeer. Wel ook met Hockney bijvoorbeeld of Carel Willink. Het gaat daarbij in de kern volgens mij om vervreemding, terwijl de Stier van Potter het tegenovergestelde effect bereikt, gewoon omdat hij een fenomenaal mooie stier is, in een geruststellend landschappelijk tafereel. Vooral dat geruststellende trekt mij aan, omdat ik die beklemmende vervreemding van mezelf al volop heb. Ik zou daar cursussen in kunnen geven.

De voorzitter van het specifieke stukje erfgoed dat ik hier ter plaatse redactioneel mag begeleiden, kwam terug uit Duitsland van een aantal goed voorbereide bezoeken aan Keltische heilligdommen en vorstengraven aldaar. Hij was er erg enthousiast over en maakte de rest van ons bestuur daar deelgenoot van, net als van allerlei leuke plannen voor ons eigen dorp die aangaande dit onderwerp in zijn hoofd opkwamen. Ik liet me meteen meevoeren, maar het bestuurslid kleine activiteiten kwam met terechte kritiek op die plannen, gebaseerd op allerlei politieke gevoeligheden binnen en tussen museale en gemeentelijke kringen. Daar schrok de voorzitter van, zodat hij zijn voorlopig laatste email rond deze kwestie afsloot met: ‘Sorry mensen, ik ben totaal verkeltiseerd teruggekomen uit Duitsland’.

Zulke zinnetjes heffen mijn beklemmende vervreemding op. Ze tillen mij telkens weer, altijd tijdelijk natuurlijk, boven mijn eigen zwaarmoedige kern uit. Waarom onderteken jij jouw mails eigenlijk nooit meer zoals vroeger met: Fons (nooit te beroerd), of: Fons (altijd in de weer), of: Fons (druk, druk, maar niet heus), of: Fons (het leven is geen lolletje), of: Fons (webmaster of the universe). Hoe kan ik op die manier opgewekt blijven? Moet ik mij dan volledig aan onze verkeltiseerde voorzitter vastklampen? Een ander bestuurslid gaat nu trouwens een bootreis door Duitsland maken. Die komt totaal vermoezeld terug.

En meteen na je blog met foto’s volgde er nog één! Zo hebben we jarenlang niks en zo hebben we er twee in een week! Ik raak er een beetje door van slag, het wordt me dan gewoon teveel ineens, emotioneel ook. Want je hebt een gehoortest gedaan, je informeert in het ziekenhuis hoe het met je hart gaat en je krijgt als uitslag dat er niets aan de hand is. Weet je wel zeker dat je beter hoort nu? Wat was er dan met die hand? Je moet wel een vuist kunnen maken straks in de campagne!

En Frans Timmermans, ja, ik weet het ook niet Fons. Zelf had ik graag Sigrid Kaag of Femke Halsema als volgende premier gezien, maar of dat slim was geweest? Zo is het beter, denk ik. De PvdA is inderdaad geen op alle fronten linkse partij, de laatste decennia al helemaal niet meer, dat geef ik volmondig toe. Was Den Uyl er nog maar, of iemand zoals hij, strevend naar meer gelijkheid in inkomen, macht, gezondheid, kennis en status. Van de huidige wantoestanden in de bio-industrie had hij nog geen weet. Het liefst zou ik, net als jouw GL-collega, op de PvdD stemmen. Maar ik zit met dat loyaliteitsgevoel van right or wrong my party, dus ik ben blij dat in ieder geval Gl en PvdA nu samen gaan. En Frans Timmermans, hoe je het ook wendt of keert, kan juist onder de rechtse stemmers een aantal van die misogyne sociale-media-types, die Kaag het politieke leven zo zuur hebben gemaakt, meepikken. Toch een leuke bijvangst. Er is een hoop te doen geweest over die lui. Allerlei oorzaken voor hun infame vrouwenhaat zijn aangevoerd. Maar die ene mis ik telkens: dat het dédain zit ingebakken in onze cultuur. Daarom voelen ook vrouwen zelf minachting voor vrouwen, hoezeer ze dat ook misschien zullen ontkennen. Als ik bij een stoplicht achter mij een bumperklever heb en ik zie in de spiegel dat het een man is, ga ik reflexmatig al wat opzij, zodat hij er bij groen meteen voorbij kan, of ik geef zelf op dat moment een flinke dot gas. Als ik zie dat het een vrouw is, denk ik ‘ja, kom op zeg, ga even ergens anders kleven’ en trek waardig op, bij voorkeur ook langzaam. Of, ander voorbeeld, ik heb geen zin om dat lange interview met die blijkbaar belangrijke maar mij totaal onbekende Tsjechische auteur te lezen, maar vind eigenlijk dat ik dat wel moet, wik en weeg, zucht een beetje, zie dan met een schuin oog in de inleiding dat de auteur een vrouw is en sla opgelucht alsnog de bladzij om. Zo kan ik nog talloze voorbeelden geven, waaruit blijkt hoezeer ikzelf niet deug, maar ook hoezeer mij de cultuur waarin vrouwen minder serieus worden genomen dan mannen met de paplepel is ingegeven. En daarom hoop ik dat Frans Timmermans als bonus die extra stemmen van de populisten krijgt, die anders beslist niet naar een vrouw zouden zijn gegaan. En dat wij samen een mooie toekomst tegemoet mogen zien.

Lilian Marijnissen intussen wil niet meedoen, die zoekt en vindt het liefst haar vijanden op links en hakt, net als met dat weerzinwekkende SP-filmpje bij de Europese verkiezingen, meteen weer in op de persoon van Timmermans. Bitch.

Ik wens je moed, beleid en kracht als coördinator voor GL in de campagne. Het zal inderdaad een drukke tijd worden, maar je weet waarvoor je het doet en ik steun je van harte, in het besef dat je hoe dan ook niet stuk te krijgen bent.

Jouw nieuwe Riom is oogstrelend, we nemen hem op in onze Verzamelde Werken, Band III.