Ik heb nu al zo’n anderhalf jaar rode vlekken op mijn gezicht. Daar ben ik voor behandeld. Ruim een jaar geleden ben ik ervoor naar de huisarts geweest, nou ja, een mevrouw in een truitje en spijkerbroek, ik had haar nog nooit gezien, weer een nieuwe, dacht ik, en toen ik tegenover haar ging zitten, ging ik mij ongemakkelijk voelen: een groot deel van haar gezicht zat vol rode bultjes en vlekken! Daarbij vergeleken stelden die van mij niks voor. Ik voelde mij zowat bezwaard om mijn probleempje aan de orde te stellen.
Daarom begon ik maar over mijn bloeddruk, of ze die eens wilde meten want ik vertrouwde het niet. Die bleek 140 over 85 dus dat was in orde, maar zij begon te informeren naar hart- en vaatziekten in de familie, en toen ik vertelde dat mijn vader ooit een hartoperatie heeft ondergaan, gaf zij mij opdracht bloed te laten prikken en urine in te leveren, “want met het oog op uw vader en gezien uw leeftijd is dat toch maar beter”. Daar heb ik nou zo’n hekel aan: ga je voor het één, sturen ze je door voor iets anders. Had ik mijn kop maar gehouden. Toen keek ze naar mijn hoofd en zei: dat ziet er uit als eczeem, daar krijgt u twee zalfjes voor. En toen stond ik weer buiten, met een plastic plasbekertje. Hoewel ze zeer (hulpv)aardig was geweest, had ik op de één of andere manier niet het gevoel dat ik bij een dokter was geweest.
Van de twee zalfjes heb ik er één gebruikt, de andere was ook niet verplicht, alleen maar goed voor erbij. Op de bijsluiter stond: niet gebruiken bij overgevoeligheid voor hydrocortisonacetaat of bij jeugdpuistjes. Kijk, dat zijn van die nuttige tips waar je er nooit genoeg van kunt krijgen. Nu ik de tube helemaal heb leeggebruikt, dat was dus vorig jaar februari, kan ik die bijsluiter aanvullen met een nieuwe tip: niet gebruiken bij eczeem, want het helpt geen donder. Ik had ook niet op de hulpvaardigheid van de arts moeten afgaan, maar op haar uiterlijk! Mijn vertrouwen was geknakt, en ik dacht: laat ook maar. Dan maar een rotkop.
Tot ik een maand geleden ontdekte, dat het nu ook op mijn benen zit. Geen idee, dat dat kon. Waarom heb ik dat nou weer. Dus maar weer naar de huisarts, en deze keer kon ik terecht bij de man die ik al een paar decennia ken. Ik vertrouwde de uitkomst al op voorhand. Maar ik had zijn advies niet verwacht: stop met zeep gebruiken, want daar droogt je huid van uit. Zeep is ook maar een uitvinding van de 20e eeuw en het heeft wel voordelen maar is niet goed voor je huid. Hij gaf me wel een recept mee voor weer een andere zalf, deze keer met zeven lettergrepen. Heel gemeen spul, want je mag het niet op je oogleden smeren en na gebruik moet je je handen goed wassen.
Dan gaan we dat maar weer eens proberen. En ik heb al zo’n hekel aan het toenemende medicijngebruik. Ik gebruik al jaren iets voor mijn asthma (dat helpt gelukkig wel), van mijn uroloog moet ik veel blijven drinken (minstens drie liter per dag!), de laatste twee jaren is daar de strijd tegen de neuspoliepen bijgekomen, en nu is mijn huid aan de beurt. En de volgende kwaal ligt ook al op de loer: te hoge bloeddruk.
Daar staat tegenover dat ik me nu nooit meer hoef te wassen: doktersadvies! Daar moet C. dan maar aan wennen.