Het verbieden van de boerka is een domme maatregel want onnodig. Er zijn bijna geen mensen die een boerka dragen. Het is in Nederland ook dom om een boerka te dragen. Onpraktisch vooral. Het zijn alleen Nederlandse vrouwen die dat doen, om een punt te maken of zo. Het waait wel weer over. Wat Amnesty van het boerkaverbod vindt kan mij niet schelen. Ik ga volgende maand in een kraampje op de markt staan om voor Amnesty leden te werven.

Laat ik het over iets veel belangrijkers hebben: hedendaagse kunst. In vervolg op mijn vorige blog.

Volgens de toelichting die de kunstenaars ons hebben meegegeven, zijn er in het kunstwerk de volgende materialen gebruikt: gips (het ei), ijzer, lood, hout, nikkel, glas (de twee patrijspoorten aan de voorkant), koper, zilver en plastic. De schaatsen zijn van hout en ijzer. Het zijn gewoon echte, tweedehands schaatsen. Het beeld weegt 25 kilo. Wij hebben het ook een sokkel met vier poten gezet, waardoor het schip wat meer in de lucht lijkt te zweven, als je je fantasie wat laat werken tenminste . . .

De makers hebben zich laten inspireren door Jeroen Bosch. Het beeld houdt het midden tussen ‘Het Narrenschip’ en ‘Het Concert in het Ei’. Wij zien ook iedere keer weer iets nieuws als we naar het beeld kijken, net als met de schilderijen van Bosch. Recent ontdekten we wat er in het kraaiennest ligt: twee handen en twee voeten. Voorlopig zijn we er nog niet op uitgekeken.

Over schilders gesproken: bij ons wordt nu de buitenboel geschilderd, voor zover het weer het toelaat tenminste. Vorige week woensdag zijn ze begonnen. Vrijdag hebben ze zich weer afgemeld, vanwege het weer. Maandag en vandaag zijn ze weer aan het werk. De baas is een Nederlander, en hij stuurt zes jonge knullen aan. De drie die ik gezien heb komen uit Polen, de andere drie misschien ook wel. De baas komt af en toe kijken. Hij is een soort rondreizend projectleider, die in de regio zijn schilderende Polen aanstuurt. Ik heb nog niet veel schilderwerk gezien, want de meeste tijd gaat heen met het voorbereiden: steigers bouwen, hout schuren, ruiten aftapen.

Vanochtend wilde ik de computer aanzetten en ontdekte dat ik geen elektriciteit had. Ik veronderstelde meteen, dat één van de schilders dat had veroorzaakt. Ik liep naar de garage, waar de schilders een tijdelijke werkplaats hadden ingericht en hoorde al iemand op de deur kloppen. Ik opende de deur naar de garage.

‘No electric’, meldde de Pool en keek mij aan of hij wilde zeggen: wat denk jij daar aan te gaan doen?
Ik drukte op de lichtknop, maar het licht ging niet aan. Ik zag dat hij een stekker van iets in het stopcontact had gedaan. Ik trok de stekker er uit, liep naar de meterkast en zette de veiligheidsschakelaar terug in de goede stand. Het licht in de garage ging aan. De pool deed de stekker weer in het contact en prompt ging het licht weer uit.
‘You see, no electric’
Ik trok de stekker er weer uit.
‘Your machine is broken’, zei ik.
‘Machine is good’, zei de Pool.
En dat bleek te kloppen. De stekker was van een stopcontactendoos (als dat zo heet, wat weet ik daar van) die blijkbaar het probleem veroorzaakte. De doos werd vervangen en de schuurmachine werd weer in werking gesteld. We laten de hele voorkant schilderen, dus er moet veel geschuurd worden. Wat een rotgeluid.

Vorige week was het schuren begonnen, het duurde de hele dag, en de hele wijk kon het horen. De buurman, die thuis cliënten ontvangt, was bang dat zijn consulten niet verstaan zouden worden en vroeg mij of ik de schilders stil wilde houden als hij aan het werk was. Dat is ook wel gelukt, maar ik vroeg me wel af waarom de buurman thuis werkte. Moet ik hem toch eens vragen.

Intussen wordt het schilderen steeds door buien onderbroken. Hopelijk is het op tijd klaar, want eind van de maand komen weer nieuwe bouwvakkers om een nieuw dak en zonnepanelen te installeren. Eind september moet alles klaar zijn. Nog maar anderhalve maand . . .