Ik was een paar weken geleden begonnen met een reactie te bloggen op je voorlaatste blog, maar omdat de inspiratie niet echt wilde vlotten, is het er niet van gekomen. Ik had je willen bijvallen, en doe dat nu alsnog, in je waarneming dat ons hele zorgsysteem is gericht op het instandhouden van leven, hoe dan ook. De coronatoestand maakt dat nog maar weer eens duidelijk. Vooral om die reden hoop ik dat de tweede golf uitblijft en dat het bij een paar oprispinkjes blijft. Zijn we in de gezondheidszorg teveel met de ziekte bezig en te weinig met de patient? Daar lijkt het op.
Ik ben gelukkig niet ziek, maar waar ik wel ziek van wordt, al een tijd, is de media-aandacht voor de pandemie. Ook daarin kan ik je bijvallen. Je kunt de buis niet aanzetten of er zit weer een groepje deskundigen op gepaste afstand van elkaar te coroniseren. Het hangt me mijlenver de keel uit. C. en ik kijken veel naar Netflix, ook het journaal slaan we steeds vaker over. Buiten houd ik mij wel aan de Regels van Rutte, maar verder houd het mij niet meer bezig. Ik weet wel ongeveer wat wel en niet mag, maar met de nadruk op ongeveer. Ik wil het eigenlijk niet meer weten.
Door de coronastilte hoor ik meer vogels. Zuid-Holland is een vogelrijke provincie, maar vanwege de lock down hoor ik ze beter, of meer, of beide. Van mij mag dat altijd zo blijven. De vogels waren hier het eerst, wij zijn er later bij gekomen. Het is hun gebied, eigenlijk.
We zijn twee weken geleden vier dagen naar Zuid-Limburg geweest. Even eruit, we hebben het ervaren als een grote belevenis. Prachtig weer, mooie wandelingen, onwaarschijnlijk lekker eten, we hebben het er nu nog over! Alleen vond ik een mondkapje dragen in de trein geen pretje. Erg benauwd, en volgens het RIVM helpt het ook niet.
Ik had je ook nog willen vertellen over het online congres van GroenLinks op 13 juni. Daar sprak Kathalijne Buitenweg over racisme en seksisme. Zeer de moeite waard. Ik heb haar toespraakje hieronder voor je neergezet.
En verder probeer ik de intelligente lock down zo goed mogelijk door te komen met tekenen. Het is wijd en zijd bekend, dat ik geen groot kunstenaar ben, maar ik vind tekenen nu eenmaal leuk. Onderstaande tekening had je al eens gezien, maar hij behoort ook een officiële plek in deze blog te hebben, vind ik. C. vond de tekening ook leuk en hij hangt nu uitvergroot en ingelijst aan de muur van onze woonkamer. Ik ben onlangs begonnen aan een zelfportret, maar ik betwijfel of ik dat net zo leuk ga vinden als het portret van C. tekenen. Wat heb ik een ouwe kop gekregen, en moet ik daar wel een schilderij van maken? We gaan het zien.
