Dus dit is de manier om jou aan het bloggen te krijgen!
Had dat dan meteen gezegd Fons, jemig.
Natuurlijk voel jij je bij al die grensoverschrijdend-gedragdiscussies niet aangesproken, ze gaan niet over jou. Ze gaan niet over mijn vader, mijn broers of mijn buurman. Ook mijn hele afdeling Erfgoed bied ik hierbij mijn welgemeende excuses aan. Ik schaam me dood. Maar het gaat niet om mij natuurlijk, het gaat op de eerste plaats om de slachtoffers. De voorzitter, penningmeester, secretaris, het lid (ojee) belast met archeologische bronstijdartefacten en last but not least onze goeie ouwe ledenadministrateur, die niet eens weet wat dat zijn, grenzen, laat staan dat hij er ooit één zou overschrijden. Sorry, sorry, ik begrijp zelf ook niet hoe dit kon gebeuren.
Aan de andere kant denk ik toch wel dat een structurele aanpak in opvoeding en onderwijs ook de categorie foute mannen, want daar dacht ik het in mijn blog als vanzelfsprekend over te hebben, wat meer zelfinzicht kan bieden. Met name die categorie heeft gedurende mijn eigen ‘leeftijd’ wel erg veel wind in de zeilen gehad. Aan slogans alleen heb je niks, daar heb je groot gelijk in, maar aan bewustwording in de politiek, leidend tot een meer fundamentele aanpak, wel. Die fundamentele aanpak is er tot nu toe niet geweest.
Ik geloof trouwens niet dat Overmars zo’n rotzak is. Hij was zich alleen van geen kwaad bewust. Read my lips (ojee): awareness education.
De reacties in de media van vrienden, collega’s en leidinggevenden van aangeklaagde mannen – vooral dat bezwerende ‘het is natuurlijk op de eerste plaats erg voor de slachtoffers’ – hebben ook mij bijzonder vermaakt. Dit soort identieke antwoorden wordt hen door media-adviseurs, communicatiestrategen, spindoctors, dat hele etterende mediagezwel van ‘mannetjesmakers’, ingefluisterd en komt dan paradoxaal genoeg volkomen onoprecht over.
Je miste in mijn overigens prachtige – dat vergat je nog te zeggen – betoog het: “educate your daughter”. ‘Laat het je niet aanleunen’ schreef je, ”pik het niet (ojee, foute woordkeus), stel het wangedrag aan de kaak, meteen, en in het openbaar, laat hem een zeperd halen. Leer jonge vrouwen hoe ze zich het beste kunnen verweren tegen wangedrag van mannen. Assertiviteit en weerbaarheid. Niet altijd makkelijk, maar het is te doen.’
Ik weet het niet, Fons. Mensen in het openbaar af laten gaan, ze een zeperd laten halen, juich ik niet toe. Assertiviteit is ook iets waaraan ik eigenlijk een hekel heb. Ik hou niet van een cultuur waarin juist deze eigenschappen verlangd en gepropageerd worden, waarin mensen gedwongen worden ze aan te leren. Ik hou meer van terughoudend en bescheiden en zou zo graag juist die eigenschappen in het sociale domein als een culturele kernwaarde aangeprezen zien. Eigenlijk zijn het de eigenschappen die jouzelf sieren, maar vrouwen raad je ze af. Weg met zachtheid. Leer van je af te slaan. Daar moeten vrouwen tijd en energie in steken. Maar waarom moeten zij weer iets? Waarom niet het wangedrag dat hen belaagt wezenlijk aangepakt? Waarom zouden we er niet voor kiezen om bewust in opvoeding en programmatisch in onderwijs bescheidenheid aan te leren? Begin met het laatste en het eerste volgt.
Er stond vanochtend een artikel in de Volkskrant van Tineke Bennema, historicus, waaruit met mijn hartelijke instemming dit citaat over onze huidige cultuur: ‘Kinderen wordt in algemene zin bijgebracht dat ze zich maximaal moeten ontplooien; samenwerking, plichten, verantwoordelijkheid voor een ander staan nauwelijks meer op de agenda. Prestaties en promotie van jezelf om aandacht of macht, roem en rijkdom, des te meer. Voor beide seksen. Zo is een survival-of-the-fittestcultuur ontstaan, uiteraard op de golven van het liberalisme en recentelijk uitvergroot door de social media. Seks is vaak daarbij middel en doel. De sterkste, de machtigste, de man, maar inmiddels ook een vrouw, maakt in die jungle vaak misbruik van deze verstoorde verhoudingen.’
Met die ‘inmiddels ook een vrouw’ zal de politica Kündogan wel zijn bedoeld.
Benieuwd wat voor plaatjes die nou weer heeft rondgestuurd…