Wat jij zegt over egoïsme en altruïsme heb ik het duidelijkst ervaren in het vrijwilligerswerk bij de Zonnebloem. Zo was Ik gisteren aanwezig bij de feestelijke kerstmiddag van één van de naburige Zonnebloem-afdelingen. Ik was uitgenodigd om aan een aantal vrijwilligers een zilveren of een gouden Zonnebloem-insigne uit te reiken, al naar gelang betrokkene 10 dan wel 25 jaar vrijwilliger was bij deze mooie organisatie. De zaal zat vol met vrijwilligers en “gasten”, zoals de cliënten van oudsher worden genoemd. De middag werd opgeluisterd door een gezellige zanger, die zich had omringd met boxen, microfoon, mengpaneel, en een laptop boordevol muziekbestanden. Hij vond dat het programma enerzijds uit kerstliedjes moest bestaan, maar anderzijds mocht het ook weer niet te serieus worden: het moest wel gezellig blijven, zo legde hij uit.
En zo hoorden we achtereenvolgens I’m Dreaming of A White Christmas, De Klok van Arnemuiden, Rudolph The Rednosed Raindeer, Spiegelbeeld, De Herdetjes Lagen Bij Nachte, Heb Je Even Voor Mij, Nu Sijt Wellecome, Daar Bij Die Waterval, Komt Allen Tesamen, ’t Is weer Voorbij Die Mooie Zomer, Stille Nacht en nog veel meer. Ik zou het niet bedacht hebben, maar wat weet ik daar nou van. Alle aanwezigen zongen de liedjes mee, klapten in de handen of zwaaiden met hun armen als de entertainer daar om vroeg, en zaten te glimmen van gezelligheid. Op het hoogtepunt van de middag werd spontaan een polonaise ingezet, en toen iedereen weer was gaan zitten, zette de zanger Er Is Een Roos Ontsprongen in, alsof het zo hoorde. De gasten genoten van het programma, en de vrijwilligers genoten van het genieten van de gasten. Want dat is wat de vrijwilligers doen: ze spannen zich in voor anderen om er zelf ook van te kunnen genieten.
Mijn bezoek aan deze kerstmiddag was meteen mijn laatste actie als Zonnebloemvrijwilliger. Ik ga het wat kalmer aan doen, voor zolang ik dat volhoud tenminste. Want niet alleen is het leuk iets voor anderen te betekenen, maar je moet ook actief bezig blijven: voor je gezondheid, tegen de verveling, om bij te blijven leren. Ik zat ’s avonds met C. te dineren in het chinese restaurant om de hoek, toen de gastvrouw zoals zo vaak een praatje kwam maken. Ik vertelde dat ik stopte met mijn vrijwilligerswerk. Wat ga je dan doen, vroeg zij. Ik ga meer tijd besteden aan mijn hobby, zei ik: websites maken. Zij weer: ik wil een website hebben voor het afhalen. Over een paar dagen heb ik een intakegesprek. Ik bedoel, ik ken mezelf: voor ik het weet heb ik het weer veel te druk met rustig aan doen.