Ik heb zó’n hekel aan kerstkaarten schrijven, niet normaal. Het is zo’n gedoe: je moet ze aanschaffen, bedenken wie wel en wie niet toegeschreven moet worden, dan moet je ze allemaal schrijven, postzegels op de enveloppen, naar de brievenbus, en op tijd beginnen, anders komen ze na de kerst aan en dat is ook weer niet de bedoeling. Meestal schrijft C. de kerstkaarten, ik heb er weinig werk aan, dus waar maak ik me druk over?

Maar toch, waar zit nou die weerzin in? Omdat het moet? Iedereen doet het toch? Dat komt al dichter in de buurt. Als iedereen het doet, doe ik het juist lekker niet, want iedereen doet het al. Die eigenschap heb ik wel een beetje. Wat ook niet helpt is, dat ik Kerstmis zelf al vele jaren niet meer leuk vind. Het is commercieel en kitscherig geworden. Er wordt dik aan verdiend, het is de jaarlijkse piek van de middenstand. En waarom zou ik daar aan meedoen?

Kerstmis is een feest, maar wat vieren we ook alweer? De geboorte van Jezus, ja. Maar ik noem mijzelf overtuigd ongelovig. Een kleine veertig jaar geleden heb ik die keuze gemaakt, het voelde als een bevrijding, en ik heb er nooit spijt van gehad, integendeel. Ik hoef geen verantwoording af te leggen aan iets of iemand in de hemel (wat dat ook is), alleen aan andere mensen, en dat is vaak al moeilijk genoeg. Ik voel dus geen enkele aandrang om iets te vieren. Wij hebben ook geen boom, of opvouwbare hertjes met een lampje er in. Wij hebben eerste kerstdag erwtensoep gegeten en tweede kerstdag nasi. Harstikke lekker.

Een moment van bezinning af en toe, ben ik wel goed bezig, vrede op aarde, waarom is dat zo moeilijk, zelfonderzoek, kinderkens bemint elkander: daar zie ik het nut wel van in. En sfeervolle gezelligheid, natuurlijk, ik mag het graag meemaken. Maar ik heb die twee nooit goed kunnen combineren.

En dan heb je dat net gehad, komt oud-en-nieuw. Ook al opgelegd pandoer. “Karel, de beste wensen, hoor”. “Dankjewel Bep, jij ook de best wensen”. Oliebollen en champagne. Heb je trouwens de onthullingen op TV gezien over de oliebollentest van het AD? De mensen die de oordelen over de oliebollen in de krant zetten zijn niet degenen die de oliebollen proeven. Werkelijk! En de hoofdredacteur van de krant wist dat niet. Die heeft van mij de prijs van de grootste oliebol gewonnen.

En dan dat vuurwerk. Veel mensen steken het af om het nieuwe jaar in te luiden. Leuk. Maar het is ook voor velen de jaarlijkse aanleiding om legaal een paar uur zoveel mogelijk overlast voor anderen te bezorgen. De rest van het jaar mag dat nu eenmaal niet, met oud-en-nieuw grijp je je kans. Ik moet zeggen, waar ik woon is de overlast de afgelopen jaren alsmaar minder geworden, en vooral beperkt tot enkele uren rond de jaarwisseling. Ik hoop nog mee te maken, dat het helemaal wordt afgeschaft.

Feestgedruis, verplichte gezelligheid, Rudoph the Rednosed Raindeer, getver, niks voor mij. Ik heb familieleden die elk jaar de kerstperiode ontvluchten en een vakantie in het buitenland organiseren. Dat doen ze dan nadat ze ons een mooie kerstkaart hebben gestuurd. Da’s toch aardig, nietwaar? Maar zo’n buitenlandse vakantie is ook weer zo’n gedoe. Ik vrees dat ik gewoon vreselijk saai ben, dat is het eigenlijk.