“Weet je zeker dat je zeker weet wat je zegt?” vroeg ik jou af in mijn vorige blog. Nu ik je laatste blog aandachtig heb bestudeerd en op me heb in laten werken, weet ik dat jij zeker weet wat je zegt.

“De mens is een betreurenswaardig fenomeen”.

“De condition humaine vervult mij met afgrijzen”.

“Leve de vervanging van de mens”.

Jij deelt mijn optimisme niet, ik deel jouw beeld van de mensheid niet. Mijn optimisme is nergens op gebaseerd, het is een keuze. Er ligt geen grondige analyse aan ten grondslag, het is een geloof dat het wel goed zal komen. Een enkeling zou ik wel willen vervangen, een minister-president bijvoorbeeld, of alle fractieleiders met een franse achternaam, maar de hele mensheid?

Bovendien heb ik daar geen tijd voor want ik moet mijn koffer nog pakken. We gaan volgende week wandelen in Duitsland, in de buurt van Bonn, en het weer is niet echt slecht, maar ook niet echt geweldig, het wisselt nogal is de verwachting. Dus er moet kleding mee voor verschillende weertypen, warme truien en T-shirts, zonnepetjes en regenpetjes, maar als je met alles rekening houdt heb je extra koffers nodig, ook weer geen goed idee. Unmenschlich, al die keuzes.

Altijd leuk om eens een plek te bezoeken waar je nog niet eerder was. We gaan wandelen in de bossen, maar er is vast ook tijd om Bonn te bezoeken, het was ooit een hoofdstad, ik ben benieuwd of je dat nog ergens aan kunt merken.

Voor dit moment: Auf Wiedersehen! Om met een beroemde Oostenrijker te spreken: “I’ll be back!”