‘Ik de moestuin omspitten?’
‘Ja, die rib is nou toch wel weer over?’
‘Is jouw arm dan ook wel weer over?’
‘Mijn arm is er veel ernstiger aan toe dan jouw klungelige ribje.’
‘Ik ben te moe voor de moestuin, hele nacht niet geslapen.’
‘Daar heb ik geen boodschap aan, het onkruid moet eruit.’
‘Waarom? Laat lekker zitten, joh.’
‘Jij wou pompoenen, dus komen er nu pompoenen in, moet je maar niet zo zeuren om pompoenen steeds.’
‘Maar er is voetbal.’
‘Heb ik ook geen boodschap aan.’
‘Hondelul.’
‘Verstond ik nou goed dat je hondelul tegen mij zei?’
‘Dat is correct.’
‘Weet je wat jij bent?’
‘Te slim om te slapen?’
‘En te stom om te poepen, ja.’

Te slim om te slapen, te stom om te poepen, een exquise combinatie die als zo vaak ook vandaag weer in een futloos hoopje prut culmineert. Kent u dat, prut waar de fut uit is? Maar hoe futloos en pruttig ook, het hoopje geniet toch van het wk voetbal. Temeer daar onze eigen lulletjes rozewater niet meedoen. Dat kijkt meteen een stuk relaxter, want je hoeft bij Spanje-Portugal bijvoorbeeld niet contre coeur voor Portugal te zijn omdat je bang bent zelf nooit weer van Spanje te kunnen winnen. Ik ben overigens voor IJsland nu. Tot dat eruit ligt. Dan ben ik voor Spanje. Daarna voor Engeland, Costa Rica en Senegal en in de finale voor de tegenstander van Duitsland. Ik hoop dat dat Brazilië is. Vreemd eigenlijk, als Brazilië niet eens bij mijn favorieten zit. Nog maar eens goed over nadenken in de moestuin straks hoe dit nu weer kan.

Jou zegt het allemaal niets, denk ik. Jij houdt niet van voetbal. Sport? Geschapen door God, om de mensheid te straffen voor haar gruweldaden, die overigens ook allemaal door Hem bedacht zijn, want Hij is niet voor één gat gevangen en heeft Zichzelf integendeel een Meervoudige Persoonlijkheid aangemeten waar je U tegen zegt. In al Zijn almacht kon Hij niet anders. Hij moest wel iets verzinnen tegen die eenzaamheid aan de top. Zo denk jij erover, als diep ongelovige. Zelf vind ik het intussen wel jammer dat Hij uit Jorwerd verdween en Zich vervolgens stukje bij beetje overal terugtrok, tot Hij zodanig struikelde over Zijn Eigen dat ook dominee Kuitert er de brui aan gaf en zelfs Reve, weliswaar onder zware druk, uiteindelijk toegaf dat hij nooit echt met Hem naar bed was geweest.

Maar ik had wel graag eens met Hem van gedachten gewisseld. Wat Hem precies voor ogen stond bijvoorbeeld met al die plagen over Egypte, cabaret in Auschwitz, Saddam Hoessein, Idi Amin en vooral ook wat Hem bezielde met het verschijnsel vrouwenvoetbal. Heel Me-too-correct Nederland valt tegenwoordig over je heen als je zoiets hardop zegt, dus daar ben ik mee opgehouden, maar onder ons, om Grunberg te parafraseren: er lopen vrouwen in Oranje rond, wier talent het niveau in de Hoofdklasse A van de Zaterdag Amateurs niet overstijgt. En naar de FC Rijnvogels gaat toch ook niemand kijken? Ja, als je in Katwijk woont misschien. Maar wie woont er nou in Katwijk?

Ook zou ik Hem hebben gevraagd waarom hij Ronald Koeman zozeer de Hand boven het hoofd houdt, dat die nu officieel de mannen weer in schietpositie mag zien te krijgen. Als speler betitelde Koeman een uitermate smerige overtreding van medespeler Hans Gilhaus tegen Jean Tigana, de sierlijkste middenvelder die Frankrijk ooit heeft gehad, als pure ‘klasse’. Ook  veegde hij voor de camera graag zijn billen af met het shirt van Duitse tegenstanders. Onvergeeflijk, zoals ik dat ook vond van de reactie ‘het  is maar een mening’ van Willem Alexander op het rapport Baud, waarin nog eens voor de zoveelste keer de wreedheden van het regime Videla werden aangekaart. Hoe ik nou op Willem Alexander kom, weet ik ook niet zo gauw. Waarschijnlijk omdat ze  op elkaar lijken. Hoe dan ook: Nederland zit er niet mee, niet met het onfatsoen van de één noch met het onbenul van de ander.

Aan de andere kant vraag ik mij ook wel af hoe ikzelf nog blij kan worden van zoiets als het WK voetbal, als tegelijk zoveel anderen zo onbeschrijflijk lijden. Zoals de Dwaze Moeders in Argentinië, nou we het toch over Bloed aan de Paal hebben. Of zoals, om maar iets ‘kleins’ te noemen, de ouders van Anne Faber, wier leven onherstelbaar verwoest moet zijn. Waarom schuif ik zulk leed zo gemakkelijk in één van al die handige parkeervakjes rondom het vermaakcentrum in mijn hoofd, dat al wekenlang vervuld is van wat Messi straks voor Argentinië gaat doen? Ik hoop trouwens niet dat hij te moe is zeg. Of uit vorm. Of te zenuwachtig. Dat hij eerst weer vreselijk moet kotsen voor hij het veld betreedt en wij dan gebukt gaan onder zijn verzwakte dribbels. Helaas zal ook de Hand van God zijn vaderland ditmaal niet nog eens kunnen redden, vanwege Diens al genoemde Afwezigheid, maar tevens omdat we nou zitten met die videoscheidsrechter. De onze heet Makkelie. We hebben ook een veldscheidsrechter. Die heet Kuipers.

Ach, ik ben erfelijk belast, via de genen van mijn moeder, die trouwens heus wel ongegeneerd naar een wedstrijd van de Rijnvogels ging als dat zo uitkwam. Maar is dat een excuus? Dat je goedbeschouwd geen vrije wil hebt? Eigenlijk best wel, hè? Bovendien, zoals onze vroegere buurman, pastor van beroep, mij graag voorhield: de mens is onvolmaakt. Dat lijkt beslist een acceptabele verklaring. Maar is het ook een troost voor hoe deplorabel je zelf in elkaar zit? Ik dacht het niet.