Het punt met zo’n meteen al uitzichtsloze voetbalwedstrijd is dat je er de benodigde tijd voor hebt vrijgemaakt en het gewoon heel moeilijk is daar dan nog iets zinnigs mee te doen. Ik heb dat trouwens ook wel zonder voetbal. Vooral in de namiddag, zo tussen thee en avondmaal. Dat ik dan vaak denk ja, ik zit hier nou wel, maar wat nu? Ken je dat? Hoe nu verder? Momenteel, met de Tour de France, is het niet zo´n punt, maar die biedt maar 3 weken soelaas. Dus dan pak ik er dikwijls de krant nog maar eens bij om te kijken of ik toch niet iets van belang overgeslagen heb die ochtend. Zo deed het mij onlangs rond half vijf ’s middags – to be or not to be, that’s the question – ineens onverwacht veel genoegen een passage op pagina zoveel tegen te komen, waarin gememoreerd werd aan de periode – tussen 2008 en 2010 – dat de VVD geleid werd door Ivo Opstelten. Klaas Dijkhoff stuurde destijds een strak plan naar zijn partijbestuur om meer in te zetten op digitale campagnes. Daar kwam echter weinig van terecht, omdat de voorzitter het stuk van Dijkhoff, dat vol strakke hyperlinks zat, liet uitprinten. Zoals Gérard Dépardieu voor de Fransen de enige echte Obelix is, zo hebben wij in Ivo Opstelten de enige echte Olivier B. Bommel.

Op die manier kleurt de krant mijn namiddagblues toch nog soms wat roze bij.
Geluk zit vaak in een klein hoekje.

Niettemin spijt het mij bijzonder dat jullie daar in Duitsland verregenden, terwijl wij hier langzaam maar zeker verder uitdroogden. Wel fijn – het is altijd goed achter de wolken de zon te zien – dat jullie niet net daarvoor een grot in gewandeld waren. Sowieso valt jullie laconieke houding te prijzen. Want je zult ze de kost moeten geven die heel boos worden van weer. Wij waren eens met ons dagje-uit van het werk naar Meteo-Consult in Wageningen, dat, zo vertelde ons een medewerker, regelmatig wordt geconfronteerd met vloekende, scheldende en doodsbedreigingen uitende bellers, die in het algemeen ander weer eisen en in het bijzonder 23 graden, milde zon en een zachte bries uit het Zuiden tijdens hun komende barbecue. ‘Flikker op met die waardeloze voorspellingen van regen en storm op 7 september. Hoe haal je het in je hoofd. Terwijl ons moeder dan haar tachtigste verjaardag viert. Tachtig! En weet je waar? In haar achtertuin, ja?’ Dus of Meteo Consult de wind snel uit een andere hoek wil laten waaien, want anders. ‘Moeten we even langskomen soms? We weten waar jullie zitten, hè.’ Ook reeds gepasseerd weer, al dan niet adequaat voorspeld, kan tot hevige emoties leiden, die direct op de medewerkers van het arme instituut verhaald worden.
‘Onze hele braderie in het water gevallen! Kraampjes weggewaaid! Ballonnen in de sloot! Zijn jullie nou helemaal belázerd?’
‘Maar meneer, dat hadden we toch zo voorspeld?’
‘Dat zeg ik, doe dat dan niet, sukkel, loser.’

Zou er al een Bommelboektitel ‘De Weermakers’ zijn? Er bestaan wel ‘De Weerzegger’ en ‘De Windhandel’. En onderschat ook onze jonge vriend niet: ‘Tom Poes en de Weerbrouwers’.

Intussen, terwijl ik zo druistig bezig ben met zon, regen, wind en droogte, heb je me een boekje toegestuurd over hoe dat eigenlijk moet, bloggen. Heel anders dan ik doe, zo blijkt al haast in het voorwoord. Het voornaamste van alle daarop volgende adviezen echter luidt: kies een vast thema, een sterk onderwerp, waar iedereen wat aan heeft. Het moet herkenning bieden aan velen en als het even kan tot controverses leiden.

Okay lieverd, je kunt het krijgen zoals je ’t hebben wilt.

Mijn voorstel wat betreft ons thema zou dan bijvoorbeeld, na ampele overwegingen, luiden: het weer.