Ruim een week geleden werd op een rotonde de tiener van vriendin M. op zijn fiets aangereden door een oudere vrouw in een grijze Renault Captur. Zij moest hem voorrang verlenen, kegelde hem in plaats daarvan met fiets en al omver, gaf een extra dot gas en loste op in lelijkheid. De zoon kwam met de schrik vrij, zijn fiets was total loss. De vrouw meldde zich niet. Dus plaatste M., die als alleenstaande moeder zonder wegpiraten al moeite genoeg heeft de eindjes aan elkaar te knopen, een oproep op Facebook. Ze beschreef met de hulp van een getuige de betrokken Renault, die langs de hele linker zijde flinke schade opgelopen had. En of we met z’n allen wilden opletten en zo mogelijk het kenteken noteren. Maar het liefst wou ze natuurlijk dat de brokkenpiloot zich zelf meldde. Die deed dat niet. M. plaatste nogmaals een oproep en schreef iets in de trant van ‘bestuurster is vergeven, maar alstublieft, meldt u zich’. Want waarom niet? Angst ja, lafheid natuurlijk, maar zet je eroverheen, er is immers niks aan de hand. ‘Ik begrijp het niet,’ schreef ze, ‘iedereen is toch verzekerd?’ Er meldde zich niemand. Dus ging ik me ermee bemoeien, daar kun je de klok op gelijkzetten. Dat ging zo:

‘Reken er maar niet op, M. Op de schaal van extreem empathisch naar extreem psychopathisch zit de één nou eenmaal meer naar links en de ander meer naar rechts. Als die chauffeuse neigt naar rechts, voelt ze gewoon niks.’
‘Ze is vergeven Linie, ze moet zich alleen melden.’
‘Als ze geen compassie kent, heeft ze ook geen boodschap aan vergeving .’

Mijn gedachte was: gaat het om een psychopaat, kunnen we het verder vergeten, maar is die vrouw alleen maar erg geschrokken, dan zal ze dit niet op zich laten zitten.

Er waren vanaf het begin veel reacties op M.’s Facebookbericht. Die staan er, zo lijkt het, allemaal nog steeds. Het bovenstaande fragment echter werd er binnen vijf minuten integraal afgehaald. Niet door M., bezweert ze mij. En zeker niet door mijzelf. Wij weten niet eens hoe je een bericht van iemand anders moet verwijderen.

Dus ergens vindt er censuur plaats. Waar weet ik niet. Wie het doen weet ik ook niet. Waarschijnlijk de artificial intelligence bots van Facebook. Kennelijk slaan ze aan op de term ‘psychopathisch’. Dat zal wel schelden zijn, denken ze, dus dat deleten we.

Op 10 januari jl. gebeurde er iets soortgelijks. Er ontstond, naar aanleiding van de zoveelste perverse prijsstelling door een farmaceutisch bedrijf voor een kankermedicijn, een discussie op Facebook over het schandelijke gedrag van deze multinationals. Ik schreef iets als ‘onze ziekenhuizen kunnen dit medicijn zelf maken, laten we dat gewoon doen als de industrie dit soort criminele activiteiten ontplooit…’ Er verscheen een rood uitroepteken bij dit bericht en het volgende moment was het verwijderd.

Ik kan je niet zeggen hoe bevredigend ik deze dingen vind.
Eindelijk word ik serieus genomen!