Nee, driewerf nee: spontaneïteit zal nooit verdwijnen, misschien in China, maar niet bij ons. Ik zal het je bewijzen. Wij waren anderhalve week geleden in de galerie van de Haagse Kunstkring. Iemand die ik ken had mij op een feestje verteld dat hij penningmeester was van die club, en dat je daar lid van kon worden, en de dag daarna gingen C. en ik er een kijkje nemen. Toen wij daar rondliepen, kwamen wij voor een kunstwerk te staan, waar wij beiden onmiddellijk voor vielen.
“Hoe zou dit in de woonkamer staan?”
“Dan moeten we de ficus maar onder de trap zetten”.
Hoe zwaar zou hij wegen?”

In minder dan drie minuten besloten we het aan te schaffen. Inmiddels staat het in onze woonkamer. Toen we de prijs hadden betaald, heeft de Kunstkring de makers van het beeld ingelicht, en die kwamen de sculptuur bij ons thuis afleveren. Het was een alleraardigst echtpaar van in de zeventig uit Lisse. Zij hebben enige faam in onze regio, en in sommige plaatsen, ook Voorschoten, zijn beelden van hen te zien in parken en plantsoenen. Wij hebben gezellig een kop koffie met ze gedronken en vervolgens beloofd een keer in hun atelier te komen kijken. Ons beeld heet “Carnavalleske schaatsers”.

 Wat ik bedoel is: het was niet alleen een spontane aankoop, maar ook nog van ons tweeën tegelijk. Natuurlijk hebben we ook wel eens beiden tegelijk zin in Pizza Caprese, maar dit is toch anders.

Ik zag het Chinese sociale krediet systeem vorig jaar op TV uitgelegd in een documentaire. Het sprak me meteen niet aan, toen ik het zag, maar later ben ik me toch gaan afvragen of er ook niet wat goede elementen inzitten. Niet zozeer in het beoordelingssysteem van de Chinese overheid en de sancties die ermee aan burgers kunnen worden opgelegd, maar meer aan de achterliggende gedachte dat de centrale overheid er goed aan doet duidelijk te zijn in wat er van de burgers wordt verwacht en wat ze maar beter kunnen laten. Wij kennen hier veel vrijheden, maar wij leren elkaar veel te weinig over hoe we die vrijheden moeten hanteren en waar de grenzen liggen, en wat de consequenties zijn als je die grenzen overschrijdt.

Je gelooft het misschien niet, maar er zijn mensen die het bestaan om foto’s van hun blote reet in een blog te publiceren! Nou vraag ik je! Pure porno! In China staat daar al gauw 20 jaar op. Daar weten ze hoe het hoort.