C. kreeg van één van haar vrijwilligerswerken daags voor Sinterklaas een chocoladeletter. Je raadt het al: het was een C. Van melkchocolade, en daar is C. niet dol op. “Jij mag de rest hebben”, zei ze toen ze een stuk geproefd had. Ik neem het niet zo nauw met melk of puur, dus ik propte de resterende C. in hoog tempo naar binnen. En dat was meteen het einde van onze Sinterklaas. Die vieren wij nooit, die negeren wij. Wij hebben geen kinderen, en we zijn ook geen feestbeesten.
Ook de Kerst wordt niet gevierd. Als je overtuigd ongelovig bent, wat moet je dan vieren?
Ik kreeg onlangs een reactie op een blog van februari 2018, beter gezegd: een vraag. Iemand wilde weten hoe de platenwinkel heette waarover ik had geschreven. Ik wist het nog! Kun je je dat voorstellen? Ik heb kunnen antwoorden en heb er een fotootje bij gedaan als bewijs.
Twee prominente functionarissen van onze lokale GroenLinks-afdeling hebben mij laten weten dat ze mijn bijdragen ook de komende jaren op prijs stellen. Ik ben voorlopig dus verzekerd van werkgelegenheid, ook al is het gratis.
Vorige week heeft de gemeenteraad van ons dorp besluiten genomen over een cultureel centrum met een bibliotheek, een zaal voor films en theater, en huisvesting voor een aantal culturele instellingen, en over woningbouw op een al 20 jaar braakliggend terrein en een aangrenzend terreintje met bomen en struiken waar nooit iemand komt. Dat die besluiten zijn genomen is mooi, maar dat het vele jaren duurt voor het zo ver is, stemt mij toch droevig. Politiek is toch vooral vasthouden aan je eigen gelijk, in plaats van aanpakken en regelen wat nodig is.
Ik laat tweemaal per jaar doormeten of ik nog in orde ben, en daarvoor lever ik bloed en urine in. En het mooie is, in deze een-en-twintigste eeuw, dat je dan een paar dagen later de uitslag op je computer kunt zien. Ik kreeg het volgende bericht: albumine 13,3 creatinine 11,9 vitamine D 64,5. Goed bedoeld natuurlijk, maar data zijn geen informatie. Nu wist ik nog niks. Mij leek 64,5 veel te hoog, maar ik hoorde van de doktersassistente dat het minstens 75 moet zijn. Ik slik nu pilletjes om dit schromelijke tekort aan te vullen. We zullen over een half jaar zien wat de nieuwe data zijn.
Ook de longen worden jaarlijks doorgemeten, vanwege asthma. Maar dit jaar deed de longarts het anders, vanwege de corona. Hij belde mij op.
“Hoe gaat het met u?”
“Goed, dank u”
“En met uw longen?”
“Hetzelfde als altijd, niet beter en niet slechter”
“Als u uw medicijn niet meer gebruikt, merkt u dat dan?”
“Zeker, na twee of drie dagen merk ik dat goed”
“Dan stuur ik een recept naar uw apotheek, dan kunt u weer een jaar vooruit”
“O, dank u”
“Goedemorgen”
“Goedemorgen”
Vroeger hoorde ik altijd van huis- en andere artsen dat ze het belangrijk vonden om iemand te zien en te spreken voordat ze een diagnose konden stellen, en dat lijkt mij ook logisch. Maar corona breekt wet, zo blijkt ook hier weer.
Al die controles leveren steeds weer als resultaat op, dat het goed gaat met mijn gezondheid. Ik merk natuurlijk wel dat mijn lijf ouder wordt, maar daar heb ik het maar liever niet over. Ik heb ook geen corona, C. ook niet, misschien ben ik besmettelijk voor anderen, maar dat weet ik dan niet dus ook dat staat mijn levensgeluk niet in de weg.
Ik hoorde trouwens van een psychiater, dat door de corona het aantal zelfmoorden met 20% is gedaald. Als mensen minder contacten hebben, hebben ze ook minder stress, zoiets. Het moet nog goed uitgezocht worden, dus we horen nog wel hoe het echt zit.
Mijn visie op Boeddha? Die heb ik niet, eerlijk niet. Ik zit als overtuigd ongelovige met mijn rug naar alles wat met geloof of godsdienst te maken heeft. Ik heb wel eens gedacht: er wonen ongeveer 1 miljoen moslims in Nederland, ik zou mij eens moeten verdiepen in wat dat inhoudt. Ik zou eens in de Koran kunnen kijken. Maar bij die gedachte is het gebleven. Christenen, joden, moslims, boeddhisten, hindoes, allemaal hetzelfde. Het leidt allemaal af van wat we hier en nu kunnen doen met elkaar.
Of in mijn eentje natuurlijk. Want eindelijk, eindelijk heb ik vandaag mijn zelfportret kunnen afronden. Ik heb er zo’n vier maanden aan gewerkt, niet constant natuurlijk, maar stukje bij beetje, met tussenpozen toewerkend naar het eindresultaat. Ik wil het laten inlijsten en dan hang ik het naast het portret van C. En wat doen ze nou? Gaan ze de niet essentiële winkels sluiten! Zal je zien dat de lijstenmakers daar onder vallen. Kun jij je iets essentiëlers voorstellen dan een winkel waar ze een schilderij van mijn zelfportret maken? Nou, ik niet.
