En hoe denk jij over het begrip ‘vrijheid’, Fons? Gaat Macron te ver als hij vaccinatie verplicht stelt? Ik vind dit zelf eigenlijk wel net een stapje té, al heeft hij natuurlijk gelijk als hij tekeer gaat tegen het vrijheidsbegrip van de wappen. Niet wappies, dat is mij te vertederend. Zij eisen vrijheid ‘ván’, namelijk van elke maatregel die hun egocentrische verlangen om er naar eigen goeddunken op los te leven ook maar enigszins beperkt. Vrijheid ‘óm’, bijvoorbeeld om iets zinnigs voor anderen te doen, komt niet bij ze op. Ze wapperen met experts die beweren dat mondkapjes zo schadelijk zijn dat over tien jaar iedereen die er tijdens de pandemie mee gelopen heeft dood of dement zal zijn. Wat mij dan zo merkwaardig voorkomt is dat dit soort experts ons voor eens en voor al de mond zou kunnen snoeren door die voorspelling te illustreren met de enorme oversterfte onder tandartsen, die immers al decennia lang dag in dag uit semi volcontinu mondkapjes dragen. Ik bedoel: verbijster ons met die cijfers!

Intussen hoor ik opvallend veel verhalen van mensen, indirect maar ook rechtstreeks van kennissen, die hoogoplopende en zelfs onherstelbare ruzie hebben met hun eigen antivaccin-. antivirus- en anti-mondkapjeskinderen. Wat vooral opvalt is dat die volwassen kinderen, dertigers en veertigers, zonder uitzondering hun bejaarde ouders op de huid zitten met verwijten, dreigementen, getier en gescheld, als een extreem soort Jehovagetuigen bezig almaar méér zielen te winnen teneinde zichzelf te overtuigen. Ik hoor de verhalen aan en ben op die momenten blij dat ik geen kinderen heb. Het verdriet dat de ‘vrijheidsstrijders’ je met hun dwang- en contrôlemaatregelen aandoen overstijgt alles. Terwijl dwang dus officieel net datgene is waartegen ze zich zo dapper verzetten. Van een vriendin van ons, een weduwe, was al één dochter overleden, maar, zegt ze, ‘ik raak nu ook de andere kwijt’.

Wat een gezellig vacantieverslag daarentegen van jou, Fons. Stinkend duur inderdaad lijken mij die hotels, dus stinkend jaloers word ik er ook wel van, maar daarom niet getreurd. Met name de Kennemerlandslak boeit me enorm, misschien kun je jouw artikel daarover zowel naar Nature als naar het partijblad van Groen Links sturen. Volgens mij krijgen ze geen van beide vaak zo’n bijzondere bijdrage. Je kunt er de tegel uit het museum in Otterlo bij doen, met als onderschrift ‘Viking op vis met Kennermerlandslak’. Gewoon, als bewijs dat die slak heel bijzonder en ook heel oud is. Erfgoed in feite.

Zelf moet ik bij de burgemeester op audiëntie komen, qua erfgoed. Ik zag haar foto voorbijkomen op Fbook en voor je het weet sms ik dan ‘Lieve burgemeester, wilt u lid van ons erfgoed worden?’ Ik gaf er wat extra info bij en dacht nu kan ze ja of nee antwoorden of gewoon helemaal niks. Meestal antwoordt men mij gewoon helemaal niks. Maar nou moet ik op het gemeentehuis komen uitleggen wat dat precies is met dat erfgoed. Terwijl ik dat eigenlijk ook niet zo goed weet. Ik redigeer, hè? Websites, nieuwsbrieven, het maakt niet uit, maar waarover het allemaal precies gaat, dat moet je mij liever niet vragen. Gelukkig houdt ze van voetbal en komt ze uit Hengelo, dus ik wou eerst maar eens beginnen over FC Twente.

Waarom ik trouwens óók zo blij ben dat wij bloggen: dan kan ik gewoon lezen wat jij me wilt vertellen en hoef ik geen moeite te doen er luisterend enige zin in te ontdekken. Als die er niet in zit, zie ik dat nu in één oogopslag. Anders moet ik maar geloven dat het allemaal waar is wat je zegt, want de helft versta ik niet. De medeklinkers met name. Als je een beetje had opgelet, had je dat nog geweten.

Maar wie de medeklinkers niet goed hoort, kan bij jou toch een heel eind komen door het gesprokene zelf zo’n beetje in te vullen tot er een plausibel resultaat ontstaat. Met Rafaël van der Vaart lukt me dat vaak niet. Misschien kan ik het daar ook eens over hebben met de burgemeester. Want toen jij almaar in die fancy hotels zat, keek ik naar het EK en toen de finale Engeland-Italië bij de verlenging was aangeland, evalueerde Van der Vaart: ‘dat Engeland jonge, dat staat toch wel de hele tweede helft mette reessissisistie!’ Ik dacht aan resistentie. Het elftal van de hoop en de glorie had zich behoorlijk resistent bewezen, al vreesde ik wel het ergste toen vlak voor het einde van de reguliere speeltijd twee van die slungelige jongetjes werden ingebracht. Met het oog op het nemen van strafschoppen, was het idee, maar daar leken ze me nou net helemaal niet geschikt voor. Slungelige jongetjes kunnen technisch heel begaafd zijn en leuk opkomen met slungelige dribbels, maar strafschoppen? Daar heb je stevige stratenmakers voor nodig, Chiellini’s, Bonucci’s, Kane’s, Walker’s, Henderson’s. Maar goed, wat zei Van der Vaart nou precies? Ik spoelde drie keer terug en hoorde drie keer dat Engeland mette reessississistie stond. De hele tweede helft! Ten einde raad spoelde ik een vierde keer terug en zette de ondertiteling aan: MET DE REET IN DE ZESTIEN Fons. Wil je die uitdrukking even ergens noteren? Je weet niet hoe je er nog eens profijt van kunt hebben. Ik heb er ’s nachts van gedroomd, dus ik zal e.e.a. niet gauw meer vergeten. En indien wel, dan weet de dokter nu gelukkig wat er van haar verwacht wordt. Ze zal op het moment suprème wel niet thuis geven, want die Otte van het OM is heel vervelend bezig, maar toch fijn dat dit criterium nu officieel is vastgelegd in mijn gedeponeerde euthanasieverklaring.

Over Otte moeten we het een andere keer maar eens hebben.
Of zullen we hem doodzwijgen?