Wij denken vaak dat andere mensen veel meer met ons bezig zijn dan die anderen werkelijk doen. Voor jou geldt dit, denk ik, in mindere mate dan voor mij. Ik denk teveel dat iedereen mij niet goed snik vind, terwijl in feite maar weinig tot geen mensen de moeite nemen om mij niet goed snik te vinden, wat mij dan op zich weer zorgen baart. Maar gisteren veronderstelde A. dat iedereen mij op mijn dagelijkse wandelrondje altijd zo vriendelijk groet, omdat ze mij toch een soort dorpsgek vinden. Ik weet nog niet precies hoe ik een en ander in een breder kader moet plaatsen, maar vooralsnog verheugt mij dit.

Minder aangenaam is dat ik elke dag tientallen coloradokevers uit ons aardappelveld moet plukken en dan fijnknijpen en ook nog verzuipen. De eerste dag nadat wij begin juni een midweek weg waren geweest, waarvan ik overigens met longontsteking terugkwam, maar dit terzijde, zaten er wel 1000 in! Ze dachten dat ze hier geen natuurlijke vijand hadden, maar toen kenden ze mij nog niet. Ik ben echt wel goed geworden in het uitroeien van kleine beestjes, daarbij soms helaas een lieveheertje slachtofferend. Die lijken namelijk op elkaar, die twee. Maar het lieveheertje heeft een nuttige functie, dus dat moeten wij ontzien. De Colorado niet. Dat is een gelukszoeker. Klaploper op onze belastingcenten. Dus eigen kevers eerst. Er zijn grenzen, zeker voor dit soort identiteitsbewijsloos arbeidsschuw tuig, dat er maar wat op los fantaseert over levensgevaar in Colorado, teneinde onze bloedeigen aardappels op te kunnen vreten. Zo sta ik erin. Er wordt hier niet omgevolkt. Meteen dood of terug naar de eigen regio, dat mag ook. Yankee go home. Dan kijken wij of we ze daar zelfredzaam kunnen maken. Krijgen ze een mooi groot aardappelveld waar ze hun eigen boontjes leren doppen. Crapuul.

Met deze frisrechtse daadkracht lijkt het er intussen aardig op dat we de oogst voor komende winter tenminste voor onszelf redelijk hebben gegarandeerd. Eén zo’n aardappel zou in de winkel qua arbeidskosten nu wel ongeveer € 1.736,99 euro kosten, maar dan heb je ook een mooi, volledig biologisch verantwoord exemplaar, van vreemde smetten vrij. Ik had het aanbod op Fbook gezet en kreeg meteen een bestelling – doe mij maar een kilo – van een wat roekeloze ex-collega. Die weet namelijk niet dat er in zo’n kilo met gemak 15 kleine krieltjes gaan. En op een Fbook-deal terugkomen kan zelfs een ex-collega niet, want zoals de oude Grieken reeds zeiden: achteraf is het mooi wonen. Ja Fons, zo handelt de één in pyramide-cryptomunten en de ander gewoon ouderwets in krieltjes.

Intussen, as we speak, heeft Rutte zichzelf omgegooid. Oh, als we toch eens van dat framen van de vluchtelingen, slechts 10% van alle buitenlanders hier, konden afkomen…