… en verder reizen ook wij voornamelijk met het openbaar vervoer. Zelfs als we naar de aanpalende grote stad gaan, pakken we de trein. Kwartiertje lopen naar het station, tien minuten sporen et voîlà. Schoner inderdaad en wel zo praktisch, want je stapt uit in het centrum en mijdt alle gedoe met stoplichten, bumperklevers, drukke rotondes en parkeergarages. Alleen dat mondkapje in de trein, dat verveelt me onderhand een beetje. Het begint terug te stinken als het ware. Misschien toch eens een nieuw kopen.
Wat het PvdA-dilemma betreft: zelf begon ik dus ooit als PSP-lid. Fred van der Spek en Bram van der Lek, ik ga die namen niet meer opzoeken, maar zo heetten ze volgens mij. Ik heb er zelfs nog beelden bij, goed volk, mijn mensen, die ene had een rossige baard met snor en die andere was donker. Maar je weet hoe het ging: de PSP wilde niet samen met de PvdA en dat leek mij verkeerd. Dus toen ben ik overgestapt en nou heb ik bij de bijna onhoudbare neiging lid van Groen Links te worden last van loyaliteitsgevoelens. Irritant!
Sinds corona, en nou ook het nieuwe kabinet, stroomt het geld, geschept en geschapen, met bakken tegelijk binnen. Niet zozeer bij mij hoor, mijn spaargeld verschrompelt onherroepelijk tot een hoopje zo armzalig, dat ik er niet eens meer zorg voor in kan kopen als het straks nodig is in onze overgeprivatiseerde pretmaatschappij. Maar de regering, die mind fuckt de bakken tevoorschijn waar je bij staat. Fondsen vol miljarden waar niemand van de volksvertegenwoordiging nog iets over te zeggen heeft. Graaigoed voor wie de beste lobbyisten in huis heeft. Niets begrijp ik meer van al het getover. Dat geld slechts lucht is, Haagse bluf, was ook mij wel bekend. Vroeger had je er nog een gouden standaard onder zitten, maar eigenlijk was ook dat grootspraak, dikdoenerij, aanstelleritis, want wat is goud nou helemaal? Stom glittermetaal, te zacht om er ook maar iets fatsoenlijks mee te doen, je hebt er niets aan, tenzij je anderen er met droge ogen van overtuigt dat het juist heel veel waard is en zij het geloven. Allemaal met elkaar overeenkomen dat het echt iets voorstelt, zo’n miljard, daar gaat het om. Een heilig vertrouwen, gebaseerd op internationale afspraken. Terwijl: geef mij maar liever een geit, als het erop aankomt. Zeven geitjes, nog beter. Het blijft een sprookje, maar ingeval van financiële crisis vult het ene sprookje de maag toch echt beter dan het andere. Deze geitjes zetten wij in de moestuin, naast de aardappels, prei, bessen, kersen, pruimen, boerenkool, groenlof, courgettes, spercieboontjes, snijbiet, spruitjes, andijvie en pompoenen, waar ingeval van de crisis alles, met geitjes en al, binnen één nacht uit weggeritst zal worden, maar tot dat moment hebben we toch fijn het idee dat je ergens op terug kunt vallen. Net als met spaargeld, zeg maar.
Hoewel ikzelf erg gecharmeerd ben van het verschijnsel lock down, mag ik lijden dat de boel vandaag toch weer versoepeld wordt. Want enerzijds raak ik er zo teveel aan gehecht en anderzijds heb ik nogal een stalker. Op mijn leeftijd, ja. Tegenwoordig is niets meer heilig. Een knappe man is het, voor minder doe ik het ook niet, kastanjebruine krullen, lang, slank, breed in de schouders, een speelse twinkeling in zijn ogen en licht verstandelijk gehandicapt. Dat de kroegen dichtzaten heeft de zaak ook geen goed gedaan. Want dan ben ik ineens toch te leuk om helemaal niks mee te doen. Op zich hebben de mensen daar wel een punt natuurlijk, maar wij – vooral A. die slecht slaapt van nachtelijk gesluip rond het huis – hopen toch oprecht dat hij binnenkort zijn verveling weer gewoon verdrijft met festivals en cafébezoek. Nodig naar de kapper moet hij ook trouwens.
Moe word je wel van zulke dingen. En dan krijg ik daarnet ook nog een lange mail van Dagmar Oudshoorn, directeur van Amnesty International, waarin zij de leden weer informeert over onderwerpen die haarzelf en Amnesty de afgelopen tijd bezighielden. Alles mooi en goed, dankjewel Dagmar. Maar dan sluit ze, zoals tegenwoordig zoveel wordt gedaan, zo’n brief af met ‘Hartelijke Groet en blijf gezond’. Ik bedoel je zult maar kanker hebben en op je laatste benen lopen. Blijf gezond, doe het zelf, ja?
Dat was het weer even Fons.
Blijf jij vooral hameren op het milieu en gezond!
