De voorlaatste keer had je het nog over inclusief bouwen, dacht ik. Dat was niet het geval, maar ik las het zo en dacht: inclusief bouwen is dat er ook gekleurde mensen bij mogen. Twee, misschien drie, meer maar niet, het zijn er toch in no time weer twintig en het moet wel leuk blijven. Ik zou na het publiekelijk ontvouwen van zulke highlights uit mijn gedachtenleven ongetwijfeld uit het Bestuur van de Werkgroep Cultuur en Waarom Daar in ons Dorp zo Weinig van Terecht Komt worden gezet, als ik erin zat. Maar ik ben slechts adviseur en die kun je nergens uitzetten. Nu lees ik echter je meest recente, zeer informatieve, blog en blijkt het over natuurinclusief te gaan, vooral over duurzaamheid en zo dus. Niet over mensen. Bij Groen Links gaat het vooral om natuur, klimaat en duurzaamheid. Zij het natuurlijk wel gedacht in het belang van de mensheid. Het gaat aan ‘onze’ kant, de linkse, om accentverschillen. GL is meer hoofd dan hart, heb ik vaak het idee, en SP meer hart dan hoofd. Is dat een juiste inschatting, denk je? En waar zit mijn PvdA dan? Met de handen in het haar?

Bij ons, hier aanpalend schuin tegenover, zijn het afgelopen jaar 29 energiezuinige woningen uit de klei getrokken, volgens ongeveer hetzelfde stramien als jij schetst. Ze hebben er ook nog twee energiezuinige deelauto’s tegenaan gegooid, te gebruiken door die hele wijk. Optimale isolatie, zonnepanelen, warmtepomp, alles erop en eraan, maar de nieuwe bewoners kijken nu wel bij ons zo de keuken in, nondedju, terwijl we op hun plek eerst alleen maar spreeuwen, bomen en bosschages hadden. Aan gierzwaluwen doet de nieuwe wijk niet. Er was wel iets met beestjes, vleermuizen meen ik, maar daar weet ik het fijne niet van en die gaten waar jij het over hebt, zouden ze hier inderdaad ook maken, maar ik zie er nergens zelfs maar één. Waren misschien uiteindelijk toch te duur. Niemand zag er meer een gat in. Ja, stil maar, ik vond een datum prikken voor de vaccinatie zelf ook leuker.

Wij denken er nu wel serieus over onze zonnepanelen te laten herschikken in de door jou in je voorlaatste blog gesuggereerde richting. Dank nog daarvoor.

Nee, dan de Jehova’s: die hebben een fonkelnieuwe strategie. Ze bellen nu op en als je gewoon doorscrabbelt, spreken ze in, onder verwijzing naar 1. een beter leven en 2. hun website. Kicken! We hebben meteen ons behandelverbod nieuw leven ingeblazen. Dat moet je toch af en toe doen, net als bij je euthanasieverklaring, om te voorkomen dat ze je bestaan gaan rekken met hun infusen, stroomstoten, MRI-scans, beademings- en andere high tech medische apparatuur, allemaal peperduur en allemaal even misplaatst vergeleken met gewone liefde en aandacht. En het houdt enorm op hè, op weg naar het einde. Nou ja, die dingen zeg je niet hardop natuurlijk, ook niet als adviseur inzake niet aanwezige cultuur. Maar ik denk die dingen wel vaak bij de herinnering aan hoe mijn moeder en schoonmoeder op het laatst van hun leven werden gemaltraiteerd door respectievelijk een orthopedisch chirurg in het ene ziekenhuis en een cardiologe in het andere. Ernstige fouten maakten ze, voortkomend uit pure onverschilligheid, bij mensen die op hun weerloost en kwetsbaarst waren bovendien. In zo’n situatie wil ik niet belanden, hoe mooi ons land er verder ook voor staat. Gezondheid als doel: not koel.

Overigens, ter afsluiting van deze korte zondagavondoverpeinzing, zie ik er kennelijk te gek om los te lopen uit, want iedereen, echt elke automobilist, maar ook de half criminele hoody-jongere op zijn scooter, stopt voor mij, vandaag zelfs toen ik niet eens de weg over wou, wat ik dan toch maar deed, uit gevoelens van intermenselijke warmte. Rare interacties zijn dit, maar ook wel weer leuk genoeg om niet nu al meteen naar een hospice te verlangen.

Wat een prachtige selfies had je weer gemaakt!
Ik wou dat ik zoiets ook kon.

Vorige keer schreef ik je nog dat als ik op een onderwerp stuit waar ik niks van weet, dat ik er dan een krantenartikel over ga schrijven. Ik zoek dan eerst uit wat het is en voor het verstrijken van de deadline stuur ik een tekst op die de krant bereid is te publiceren. Ik stuur dat overigens niet naar de krant, maar naar één van onze fractieleden, die over de communicatie gaat, en als hij het goedkeurt stuurt hij het naar de krant. Tot nu toe gaat dat steeds goed, d.w.z. alles wat ik schrijf komt ongecensureerd in ons lokale sufferdje terecht.

En zo kwam het dat ik je nu alles kan vertellen over natuurinclusief bouwen. De tekst van het krantenartikel is nog niet gepubliceerd, jij hebt de primeur! Hier komt het.

Net als in veel andere plaatsen worden ook in Voorschoten de komende jaren woningen bijgebouwd. GroenLinks pleit bij al die nieuwbouwplannen voor natuurinclusief bouwen. Dat betekent dat we de natuur zoveel mogelijk een plaats geven in de woonwijken. Dat heeft veel voordelen. Groen in stedelijke gebieden geeft verkoeling als het warm is, zuivert de lucht, en vormt een leefgebied voor allerlei diersoorten.

Natuurinclusief bouwen kan op veel manieren. Een belangrijk aandeel leveren natuurlijk bomen en struiken. Die dragen bij aan het opvangen van de negatieve gevolgen van klimaatverandering. In warme perioden warmen de stedelijke gebieden extra op. Straten en gebouwen warmen in de zon veel meer op dan niet verharde oppervlakten. Daarnaast produceren wij zelf warmte door industrie, verkeer en huishoudelijke apparaten. Al die warmte wordt afgegeven aan de omgeving en blijft ook ’s avonds en ’s nachts in de wijken hangen. Bomen brengen verkoeling en veraangenamen daarmee de leefomgeving.

Bomen, struiken, bloemen en planten houden ook water vast, wat weer gunstig is voor de waterhuishouding in de stad. Dit raakt trouwens aan een ander aspect van de klimaatverandering: de kans op meer en zwaardere regenbuien en daarmee op wateroverlast in de wijken. Wat we daar zelf aan kunnen doen is de regenwaterafvoer loskoppelen van de riolering, en methodes en systemen toepassen om regenwater vast te houden en tijdelijk te bewaren, bijvoorbeeld om de tuin groen te houden, of om het grondwater op peil te houden op plekken waar dat nodig is. Het college van B&W in Voorschoten heeft hierover aan de gemeenteraad een voorstel voorgelegd, dat moet gaan gelden voor alle nieuwbouw in het dorp.

Verder levert meer groen in stad en dorp ook meer zuivere lucht op. En het is leefgebied voor allerlei diersoorten. Het is bekend, dat het niet goed gaat met de biodiversiteit. Terecht komt hier steeds meer aandacht voor. We hebben er belang bij dat vogels, bijen, insecten en andere dieren deel uitmaken van onze leefomgeving. Bloemen en planten in de openbare ruimte helpen daar bij. Want wie wil er nou niet in de natuur wonen?

Is dit een eye opener of niet! En dan had ik het belangrijkste nog niet vermeld. Er zijn bedrijven die bakstenen maken met een holletje erin, zodat mussen en gierzwaluwen daar een nestje in kunnen maken. Daar kun je er dan een paar van in je buitenmuur laten metselen, dus tussen de andere bakstenen. Je moet er op komen.

Intussen teken ik vrolijk verder.

Weet je wat ik vreselijk dom vind? Als iemand tegen je zegt: “Positie Omtzigt: andere functie”, dat je dat dan opschrijft. Want wat je opschrijft is later altijd terug te vinden. Zoiets moet je gewoon in je geheugen opslaan. En weet je wat ik nog dommer vind? Dat je met die tekst open en bloot doodleuk over het Binnenhof loopt te wandelen. Dat is zo ongeveer de meest openbare binnenplaats van Nederland. Als je gezien wilt worden moet je daar zijn. En weet je waar ik helemaal niet bij kan? Dat als je erop betrapt wordt dat je dat gezegd hebt, dat je daar dan keihard over gaat liegen, in het openbaar, voor de camera’s.

Het heeft mij ook iets gedaan, moet ik je zeggen. Ik volg het politieke nieuws niet meer, ik houd niet bij wat er in de kabinetsformatie gebeurt, en als er een politieke commentator op TV verschijnt, of nog erger: een politicus, dan gaat bij mij de knop om. Ik wil het niet meer weten, ik wil het niet meer horen, ik wil er ook niet meer bij horen. Ik beweer niet dat dat alleen maar komt door Rutte, maar ik zou toch wel graag een gewone, normale premier aan het roer willen hebben, in plaats van een achterbakse leugenaar. Kaag lijkt mij wel wat, dat ben ik met je eens. Maar dat is waarschijnlijk te veel gevraagd, ik zie het er niet van komen.

Intussen heb ik een datum geprikt voor een vaccinatie. (Dit is bedoeld als een woordspeling, maar erg geslaagd is hij niet geloof ik). Twee data eigenlijk, eind april en begin juni. Volgens mij hebben de farmaceuten een truc bedacht om eens flink te gaan verdienen aan de pandemie: niet één prik maar twee, dan kun je twee keer vangen voor één vaccinatie. C. was uitgenodigd een shot AstraZenica in ontvangst te nemen, maar zij heeft bedankt voor de eer. De mededeling dat de kans dat je er iets ernstigs aan overhoudt heel klein is, heeft haar niet overtuigd. Ze wacht de verdere ontwikkelingen af, en ik geef haar geen ongelijk.

Weet je wat dat is, natuurinclusief bouwen? Sinds ik in de gemeentepolitiek zit (maar niet heus) kom ik steeds meer nieuwe termen tegen, die voor mijn doorgewinterde collega’s heel normaal zijn, maar voor mij onbekend. Wat ik dan doe is er een krantenartikel over schrijven, zodat ik mijzelf dwing om uit te zoeken wat het is en mij dan geroepen voel het ook aan anderen uit te leggen. Dan hoop ik maar dat er lezers zijn die dat nuttig vinden. Het zou zomaar kunnen dat ik je in een volgende blog eens haarfijn uit de doeken ga doen wat natuurinclusief bouwen inhoudt.

Nog een weetje: wist je dat je met zonnepanelen ook een statement kunt maken?

A. wil in mei weer naar een waddeleiland. Ze houdt deze tongval erin, net als met ‘die’ varken en ‘de’ bordje. Het gaat hier om een weloverwogen besparing op energie, teneinde die vol in te zetten voor gewichtiger zaken, als daar zijn de moestuin. Daar heeft ze zojuist, na een biologisch uiterst verantwoorde bemesting, tuinboontjes gezaaid, aardbeien, knoflook en goudsbloemen. Of gepoot. Ik weet eigenlijk niet wat men met aardbeien doet, zaaien of poten. Zelf zou ik ze poten, als ik ervan hield. Maar aardbeien zeggen mij niets, ik heb er totaal geen klik mee. De afkeer is minder groot dan van mayonaise – ik moet er niet aan denken dat iemand ooit mayonaise voor mij poot – maar toch sterk genoeg om liever aan andere dingen te denken. Ik noem hier slechts gebraden kip. Maar qua energiebesparing betaalt zo’n waddeleiland zich dus heus wel uit. Wist je trouwens dat A. nog nooit ook maar één blog van ons heeft gelezen. Die kosten ook energie hè, onze blogs? Zij wil haar tijd echt zo efficiënt mogelijk besteden, want we zitten natuurlijk wel in de groep presymptomatische Alzheimer. En dat pre neem ook maar met een korreltje zout, want had ik je verteld hoe zij van de week met veel gerammel haar sleutelbos op tafel gooide, om beter met beide handen in haar zakken op zoek te kunnen naar haar sleutelbos? Regelrecht symptomatisch dus, niks meer en niks minder.

Ongetwijfeld een liedje van de onlangs overleden Jeroen van Merwijk indachtig, vond een vriend mij met mijn coronakapsel ‘nog verschrikkelijker om te zien dan een aanval van Feyenoord’. En mijn achterkant, waarvan een selfie mij momenteel niet is gegeven vanwege nu twee zere schouders, vond hij helemáál ondraaglijk. ‘Echt, dat trek ik niet’, zei hij, ‘jouw achterkant.’ Het is niet zo’n héél goeie vriend, die mij nogal vaak lachstuipen bezorgt, wat op deze leeftijd ook geen pretje meer is, dus ik denk dat ik hem wegdoe. Van de weeromstuit ging ik van de week wel naar mijn kapster. Die hijgde een beetje van het harde werken, omdat haar collega ziek was. Iets met couperose-achtige bloedvaatjes in een hand, die steeds meer zouden gaan woekeren. Heel apart, dit verschijnsel, heel zeldzaam. ‘Net als jouw haar’, zei zij.
‘Hoe heet die ziekte dan?’
‘Iets moeilijks. Net zoiets als CVA. Drie letters, meer weet ik niet.’
‘Meer verwacht ik er ook niet van jou.’
Dat meende ik oprecht, want mijn kapster is iemand die op FvD stemt, wat je trouwens óók wel goed kunt zien aan mijn haar, maar toch stompte ze mij zo hard op mijn goede schouder, dat die nou blauw ziet, met zwemen geel en zwart er doorheen en niet meer in staat tot enige selfie.
Wel droeg zij een mondkapje, mijn kapster.
Om mij te beschermen, zei ze.

En zo komen we als vanzelf op de verkiezingen, die ik tot nu toe vooral in hun nasleep buitengewoon geslaagd vind. Wat een feest zeg, sinds Ollongren in een gewiekst een-tweetje met Kaag die aantekeningen ondersteboven naar buiten droeg. ‘Laten we het gewoon proberen’, hadden ze tegen elkaar gezegd, ‘baat het niet, het schaadt ook niet. Wedden dat heel het land zich uitleeft in een krijgsdans op Positie Omtzigt Functie Elders?’
Aldus geschiedde.

Kaag premier.
Als dat echt de uitkomst is, heb ik er vrede mee.