Onlangs hadden wij een lunchafspraak met een vroegere klasgenoot van mij en zijn vrouw. Zij hadden dezelfde verhalen over hun vrijwilligersbesturen als jij. Ook mijn bloedeigen partner ging als voorzitter qua gezondheid bijna aan een secretaris onderdoor. Alleen ikzelf heb een leuk bestuur in het erfgoed. Dat ene lid, dat er een beetje naast hing, heeft de pijp aan Maarten gegeven en nu is het wel zo dat de rest natuurlijk ook niet spoort, maar ze zijn wel gezellig en van goede wil en wat meer zegt heel capabel. Dat kan hè, capabel en toch niet goed snik. Daarom hebben ze mij zonder mij daarin te kennen van adviseur gepromoveerd tot mede-bestuurslid. Het werd me gewoon meegedeeld. Omdat het een onomkeerbaar besluit was, heb ik besloten het als een eer te aanvaarden. Of word ik op deze manier ingekapseld, denk je? Mede verantwoordelijk voor al hun gedrag in de kroeg?
Maar wat leuk Fons dat je bij zo’n enthousiaste Groen-Links-afdeling zit en vooral dat je met het schrijven en fotograferen zo aangenaam aan je trekken komt. Op deze manier ‘post-actief’ zijn, wie wil dat niet? Ik wens je een mooie verkiezingsuitslag toe straks en ben trouwens zelf heel blij met het pact tussen GL en PvdA. Dat ze maar één partij worden! Jij denkt daar geloof ik anders over, maar ik hoop het stiekem toch. ‘Rood Groen: Doen!’ Of anders ‘Geen gekloot: Groen en Rood!’. Wat mij betreft kunnen we ook gewoon Groen Links blijven heten. Maar dan snappen de mensen weer niet dat het om iets nieuws gaat, met hun belabberde IQ’s.
Ook je verslag van de zoombijeenkomst met de Filippijnse kinderen heb ik met veel genoegen gelezen. Vrijwilligerswerk is mooi en goed en daadwerkelijk betere omstandigheden voor anderen scheppen geeft zoveel meer voldoening dan geld. Deze zin kun je op verschillende manieren lezen, je moet zelf maar even kiezen welke je het best bevalt. Ik las net in Vrij Nederland weer zo’n interview met socioloog Willem Schinkel, een pure anti-kapitalist en dus eentje die de sociaal-democratie, in mijn eigen ogen helaas ook wel terecht, beschrijft als ‘altijd al een project om mensen juist bij kapitaal te betrekken’, in plaats van ze als tegenkracht te mobiliseren. Meer smeermiddel dan spaak in het wiel. Meer Willem Drees dan Marcus Bakker. Dat is de PvdA-spagaat: mensen waar nodig van uitkeringen voorzien, zodat het kapitaal z’n producten kan blijven slijten. Maar ja, wat is het alternatief? De Verelendung van Marx, dat wil je toch al helemáál niet. Internationaal socialisme, dat moeten we hebben en dat komt er uiteindelijk ook, zodra Poetin met zijn mafiakliek is vervangen door fatsoenlijke Gorbatsjovachtige lui, die er dan samen met de EU eindelijk eens een eerste begin mee maken. China is staatskapitalisme pur sang en bij de Amerikanen zitten genocide en exploitatie van de medemens in de genen, dus die twee krijgen we pas als laatste mee. Via vallen en opstaan zal het gaan, er is tenslotte geen blauwdruk. Er zal ook wel weer veel geweld aan te pas moeten komen.
Of gaat het een andere kant op, nu er een wezenlijk vernieuwde mens aan de poorten rammelt? Een mens die volledig gemanipuleerd wordt door andere dan zijn eigen organische algoritmen? En let wel: met zijn hartelijke instemming? Lees Dave Eggers en zijn als waarschuwing bedoelde extrapolaties lijken helemaal niet zo ver meer weg. We gaan gestuurd worden door wat de Googles-appjes van ons willen. We durven niet meer ondoordacht te zeggen wat er in ons opkomt, want krijgen meteen een corrigerende ping van ons horloge, een computer verbonden met het al, d.w.z. met Google en daarmee met alle internetgebruikers op de hele wereld. We gaan elkaar beoordelen, op ieder denkbaar gebied cijfers geven, we stijgen en dalen op ontelbaar veel ranglijsten en vinden dat hoofdzakelijk een goede ontwikkeling. De sancties op onvoldoende bewegen, de verkeerde producten kopen, teveel CO2 uitstoten, te weinig online zijn en in het algemeen onvoldoende meegaan met wat Google en de internetgemeente als wenselijk zien, die sancties wil niemand ervaren. Overal, in elke uithoek van je woning, hangen camera’s, dat helpt ook enorm. Geweld en het kwaad worden zo in feite uitgebannen, want de politie staat al op de stoep zodra iemand iets roept dat door het horloge als mogelijk agressief of anderszins ondermijnend wordt beoordeeld. De overgrote meerderheid van de mensen vindt het prima. Het individu hoeft zelf nauwelijks nog beslissingen te nemen. Het hoeft zich alleen nog maar te schikken naar de richtlijnen die Google aanbiedt. Natuurlijk, in de kelders onder de huizen, in het algemeen waar de wifi het niet zo goed doet en in het bijzonder in Oostenrijk, zal heus nog wel wat gemarteld worden en natuurlijk vindt er in allerlei krochten incest plaats zolang het horloge nog niet overal bij kan, maar een kniesoor die daarop let, zo is er altijd wel wat toch. De mens wordt in deze toekomstvariant een soort Rocinant, een ‘voorheen knol’, met dat verschil dat de Rocinant van Don Quichotte onder zijn nieuwe titel in wezen dezelfde oubollige sukkel bleef, terwijl wij echt ‘voorheen-mens’ worden. Androidant lijkt mij wel een haalbare soortnaam. Half mens, half machine. En dat evolueert zelflerend verder. Als het in de basis een beetje verstandig geprogrammeerd wordt, gaat het naar bewustzijn + gevoel gegenereerd door siliconen. De organische mens verdwijnt, leve de natuur.
Of zullen we een beetje van beide doen, jij en ik, Groen Links en PvdA?
Op naar de socialistische androidant.
Of het androidante socialisme.
Mijn gedachten werden, toen ik één voor één al deze geniale invallen kreeg, nogal bepaald door de vrij hevige koorts als gevolg van de booster van Moderna. Niet dat ik die koorts niet ook had na de beide Pfizers, maar op een derde wantoestand had ik niet meer gerekend. Je denkt toch dat de ernst van de reactie een keer af zal nemen? Nee hoor: weer strontziek. Die hevige koorts duurt telkens een uur of vijf, de algehele malaise twee etmalen. Zo kreeg ik dit jaar binnen zeven maanden drie coronavaccinaties, één griepprik en één pneumokokkenprik, dus toen ik vanmiddag redelijk hersteld mijn kerstpakket van de verpleeghuiszorg had geopend, leek mij een orale toediening van negen bonbons – een suikershot als het ware ter voorkoming van diabetes – wel een verantwoord soort terminale boost op weg naar de jaarwisseling.
Androidanten hebben geen koorts.
Ze hoeven ook nooit meer bonbons, alleen elektriciteit.
En als je me nou vraagt Linie ben je nog wel gelukkig, zeg ik ja, maar een beetje op een misselijke manier.
